Klasy

F5 M

1. POSTANOWIENIA OGÓLNE


1.1 Istota przepisów pomiarowych

1.1.1 Klasa Marblehead jest klasą ewolucyjnego rozwoju

1.1.2 Wszystko, co nie jest wyraźnie ograniczone lub zabronione jest dozwolone.

1.6. MATERIAŁY

1.6.1 Z wyjątkiem należących do aparatury zdalnego sterowania, gęstość stosowanych materiałów nie może być większa niż ołowiu (11,3 kg / dm3).

1.7. POWIERZCHNIA OŻAGLOWANIA

1.7.1 Powierzchnia pomiarowa ożaglowania nie może przekraczać 5161 cm2

3. KADŁUB

3.1. Definicja

3.1.1 Pod pojęciem kadłuba należy rozumieć kadłub łącznie z wyposażeniem, ale bez takielunku i jego zaczepów.

3.2. ZNAKI IDENTYFIKACYJNE

3.2.1 Znak przynależności krajowej i numer rejestracyjny:

a. musi być namalowany, wygrawerowany lub wytłoczony w widocznym miejscu

b. naniesiony na zewnętrznej powierzchni musi być wyraźny i czytelny. Minimalna wysokość znaków musi wynosić 20 mm.

3.3. KONSTRUKCJA

3.3.1 Jacht musi być jednokadłubowy o długości minimalnej 1275mm a maksymalnej 1290 mm.

3.3.2 Przednie 13 mm (minimum) kadłuba (dziób) musi być wykonane z materiału elastycznego.

3.3.3 Ujęcia wytworzone przez wyposażenie, które mogą powodować wyżłobienia lub wklęsłości:

a. puste przestrzenie lub wydrążenie w przekroju poprzecznym kadłuba, które przekraczają 3 mm, są zabronione.

b. wydrążenia, mierzone w podwodnej części kadłuba, równolegle lub wzdłużnie do linii wodnej nie mogą przekraczać 3 mm.


4. WYPOSAŻENIE

4.1. Konstrukcja

4.1.1 Zabronione jest:

a. stosowanie części wyposażenia, które same w sobie mogą stanowić lub spełniać rolę balastu, mogą się przesuwać lub obracać względem kadłuba, albo zawierające elementy, które można w tej roli przemieszczać.

b. stosowanie wyposażenia wychylnego (wysuwanego).

c. stosowanie wyposażenia wystającego na śródokręciu więcej niż 15 mm poza linię obrysu kadłuba

d. stosowanie wyposażenia, które wystaje do przodu lub do tyłu poza kadłub.


5. TAKIELUNEK

5.1. DEFINICJE

5.1.1 Takielunek ogranicza się do jednego masztu, jednego grotżagla, jednego foka, jeśli jest stosowany, drzewca liku przedniego, jeśli jest stosowany, czterech bomów wraz z osprzętem, osprzętu, wskaźnika wiatru, olinowania stałego i ruchomego.

5.1.2 Maszt jest zdefiniowany jako drzewce wraz z osprzętem, stosowane na przednim liku grotżagla.

5.1.3 Sztywny sztag jest zdefiniowany jako drzewce wraz z osprzętem, stosowane na przednim liku fokżagla

5.1.4 Bom jest zdefiniowany jako drzewce wraz z osprzętem mocowane inaczej do jakiejkolwiek innej części żagla niż maszt lub sztywny sztag, albo mocowane do innego drzewca.

5.1.4 Bom, który rozciąga się przed i za maszt należy traktować jako 2 bomy.

5.2. Rysunek żagli

5.2.1 Wymiary A, B, G, H, I, Q, R oraz maksymalne wymiary szerokości dla trzech kompletów ożaglowania, oznaczonych jako A, B i C należy nanieść w świadectwie pomiarowym. 

5.2.2 Dolna krawędź górnego znaku pomiarowego na maszcie (wysokość H), mierzona od pokładu, nie może przekraczać 2160 mm.

5.2.3 Dolna krawędź środkowego znaku pomiarowego na maszcie (wysokość I) nie może przekraczać 80% wysokości H, mierzona od pokładu, dla każdego kompletu żagli ujętemu w świadectwie pomiarowym.

5.2.4 Przedłużenie linii łączącej róg halsowy iróg fałowy foka nie może przecinać przedniej krawędzi masztu powyżej dolnego brzegu środkowego znaku pomiarowego, przy położeniu foka w płaszczyźnie diametralnej kadłuba.

5.2.5 Pomiary wysokości dla wszystkich kompletów takielunku należy dokonywać z tego samego punktu na pokładzie bezpośrednio przylegającym do masztu.

5.2.6 Dopuszczalne jest stosowanie innych takielunków, jeśli ich wymiary A, B, G, H, I, Q, R, oraz szerokości nie przekraczają wartości naniesionych w świadectwie pomiarowym za wyjątkiem przypadku określonego w 5.2.7

5.2.7 Podczas trymu dokonywanego w trakcie regat, wysokość górnej krawędzi dolnego znaku pomiarowego na maszcie, mierzona od pokładu, nie może wykazywać większego odchylenia niż 10 mm w stosunku do pomierzonego wymiaru G odpowiedniego takielunku.

5.2.8 Żagle mogą być stosowane w więcej niż jednym takielunku, ale muszą być oznakowane właściwymi dla niego literami a ich wymiary nie mogą przekraczać wymiarów ujętych w świadectwie pomiarowym.

5.2.9 Przy położeniu drzewc w płaszczyźnie symetrii żadna część takielunku nie może wystawać przed dziób i za rufę.

5.3 DRZEWCA

5.3.1 przekrój poprzeczny drzewc nie może przekraczać 20 mm, z wyjątkiem:

a. przekrój poprzeczny ostatnich 100 mm na końcu każdego drzewca nie może przekraczać 40 mm.

b. Maksymalny przekrój poprzeczny węzła mocującego drzewce nie może przekraczać 40 mm (szkic).

c. Przekrój poprzeczny znajdującej się poniżej górnej krawędzi dolnej opaski masztu stópki (wzgl. Masztu) nie może przekraczać 40 mm.

5.3.2 Znaki pomiarowe na maszcie muszą być w kontrastującym z barwą masztu kolorze i mieć szerokość co najmniej 3 mm.

5.3.3 Poza wyjątkiem określonym w 5.3.4 na każdym maszcie należy umieścić 3 punkty pomiarowe.

5.3.4 Można pominąć środkowy i/lub górny znak pomiarowy jeżeli długość masztu wyklucza naruszeniu przepisu 5.2.6.

5.3.5 Bom może być mocowany w dowolnej pozycji w stosunku do masztu, łącznie z miejscem dolnego znaku pomiarowego.

5.4 INNE POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE TAKIELUNKU

5.4.1 Element osprzętu wbudowany w drzewce należy traktować jako część drzewca.

5.4.2 Element osprzętu umocowany na drzewcu rotacyjnym (obrotowym maszcie) nie może być większy niż wymaga tego racjonalnie pojmowana funkcja.

5.4.3 W trakcie jednej imprezy wolno używać tylko 3 kompletów (każdego z oznakowanych A, B, C ) takielunków. Jednocześnie może być użyty tylko jeden takielunek.

5.4.4 Sztag i róg halsowy foka nie muszą być mocowane w osi symetrii kadłuba.

5.4.5 Poza wyjątkiem określonym w 5.2.9 każda część takielunku może znaleźć się poza kadłubem.

6. ŻAGLE

6.1 POSTANOWIENIA OGÓLNE

6.1.1 Żagle muszą być wykonane są z miękkiego materiału i odpowiadać przepisom pomiarowym Żeglarstwa ISAF, poza wyjątkami zaznaczonymi dalej. Jeżeli w dalszej części tekstu lub opisie sposobu mierzenia zostanie wprowadzone odstępstwo od przepisów pomiarowych ISAF, zostanie to zaznaczone. 

6.1.2 Żagle muszą być zgodne ze schematem pomiarowym.

6.1.3 W trakcie pomiarów nie muszą być usuwane listwy usztywniające anie zdejmowane żagle z drzewc.

6.1.4 Przy załamany mocowaniu przedniego liku (odst.) żagla, podczas pomiarów należy uwzględnić aby mierzona swobodnie przypuszczalna długość nie przekraczała więcej niż 10% długości przedniego liku.

6.1.5 Listwy usztywniające nie mogą przekraczać 10,5 cm długości i 20mm szerokości. Ich osie muszą dzielić tylny lik na równe części, z uwzględnieniem tolerancji nie przekraczającej 25 mm.

6.1.6 Wysokość zaokrąglenia liku dolnego nie może przekraczać 25 mm, mierzona od prostej łączącej róg halsowy (odst.) z rogiem szotowym (odst.). Niedopuszczalne są nierównomierności linii zaokrąglenia większe niż 3 mm.

6.1.7 Wszystkie żagle muszą posiadać w rogu szotowym (odst.) oznakowanie literami właściwego takielunku.

6.1.8 Usztywnienia głowic żagli nie mogą przekraczać 20 mm mierząc od punktu głowicy na przednim liku.

6.1.9 Usztywnienia głowicy wykonane z drutu nie traktuje się jako część żagla, pod warunkiem że ich grubość nie przekracza 2 mm i nie są pokryte materiałem żagla.

6.2 GROTŻAGIEL

6.2.1 Dopuszczalne jest stosowanie nie więcej niż 4 listew.

6.2.2 Punkt rzutowania głowicy żagla (odst.) na przedni lik nie może się znajdować powyżej dolnej krawędzi górnego znaku pomiarowego na maszcie. Róg halsowy nie może znajdować się poniżej górnej krawędzi dolnego znaku pomiarowego na maszcie.

6.2.3 W przypadku gdy lik przedni jest mocowany w likszparze, wymiar B oraz inne szerokości mierzy się od tylnej krawędzi masztu wyjątkiem 6.1.4.

6.2.4 Gdy żagiel jest wprowadzony na maszt (> 20 mm) lub w przypadku stosowania owiewek profilowych na maszcie – wielkość B i inne szerokości mierzy się odpowiednio od przedniej krawędzi masztu lub od przedniej krawędzi owiewek.

6.2.5 Jeśli żagiel posiada podwójny lik przedni (żagiel koszulkowy), wymiar B oraz inne szerokości mierzy się od przedniej krawędzi liku przedniego (odst.) lub przedniej krawędzi masztu w zależności od tego, która z metod daje jest wyższą wartość, przy czym żagiel musi być przymocowany do masztu. Szerokość głowicy żagla mierzy się od tylnej krawędzi masztu.

6.3 FOK

6.3.1 Dopuszczalne jest stosowanie nie więcej niż 3 listew.

6.3.2 Gdy przedni lik żagla (odst.) jest prowadzony w drzewcu, to wymiar R musi być mierzony od przedniej krawędzi prowadzącego drzewca albo od przedniego liku (odst.), w zależności od tego, która z metod daje większą wartość. Szerokość głowicy żagla mierzy się od tylnej krawędzi drzewca.

6.4 ROZPOZNAWCZE ZNAKI IDENTYFIKACYJNE

6.4.1 Na żaglach muszą być naniesione rozpoznawcze znaki identyfikacyjne zgodnie z przepisami ISAF.

6.4.2 Znakiem rozpoznawczym klasy jest litera M w następujących wymiarach:

Wysokość i szerokość 25 - 30 mm, grubość linii 6 - 8 mm.

SPOSÓB OBLICZANIA POWIERZCHNI ŻAGLI:
GROT : 0,5 x A x B Dodatkowa powierzchnia A x (2X + Y + 2Z): 6
FOK : 0,5 x Q x R Dodatkowa powierzchnia Q x (2x + y + 2z): 6
gdzie:
X i x – przekroczenie w punkcie 1⁄4
Y i y - przekroczenie w punkcie 1⁄2
Z i z - przekroczenie w punkcie 3⁄4.
DRZEWCA 5.3.1 (b) (szkic do przepisu)
W węzłach wiążących bomów lub drzewc, maksymalny przekrój całkowity nie może przekraczać 40 mm 

 

SZKIC POMOCNICZY RYSUNKU TYLNEGO LIKU ŻAGLI

SZABLON

Szablon musi być odcinkiem koła o promieniu 900 mm.

PRZY GŁOWICY

Szablon jest umieszczony tak, aby łuk przechodził przez tylny punkt głowicy i był styczny do przedłużenia linii łączącej dwa górne punkty tylnego liku.

W ROGU SZOTOWYM

Szablon jest umieszczony tak, aby łuk przechodził przez tylny punkt rogu szotowego i był styczny do przedłużenia linii łączącej dwa dolne punkty tylnego liku.

OGÓLNE

Gdy punkt liku (rysunek a) i / lub punkt, który przecina oś symetrii listwy usztywniającej lik wypada poza szablonem w przypadku opisanym wyżej (rysunek b) , należy szablon tak przyłożyć, aby żaden z punktów nie znalazł się poza nim. Jeżeli szablon zostanie tak przyłożony, lik nie może się znaleźć poza nim. 



 

 

KONSTRUKCJA 3.3.3 (b)

Wgłębienia mierzone w podwodnej części kadłuba, równolegle lub wzdłuż linii wodnej, nie mogą przekraczać 3 mm. 

 
 

F5 E

9.97.1 Podstawowe funkcje

Klasa 1 metra w rozumieniu art. 9.94.3 jest klasą monotypową, w której którego długość kadłuba nie może przekraczać 1 metra.
Najwyższą instancją tej klasy jest NAVIGA (zgodnie z art 9.94.1)

9.97.2 Dopuszczenie istniejących jachtów

Wszystkie jachty zbudowane przed wejściem w życie niniejszych przepisów mogą nadal startować w tej klasie jeżeli odpowiadają ważnemu świadectwu pomiarowemu.

9.97.3 Kadłub

a. Długość całkowita łącznie z osłoną dziobu może wynosić maksymalnie 100 cm

b. Niedopuszczalne są konstrukcje wielokadłubowe.

c. Stosowanie osłony dziobu jest obowiązkowe. Osłona musi być wykonana z elastycznego materiału gumopodobnego o grubości minimum 1 cm mierzonej w kierunku wzdłużnym kadłuba

d. Zabronione jest stosowanie jakiegokolwiek rodzaju mieczy trymujących, wymiennych balastów i zmieniających w trakcie żeglugi swoje położenie płetw balastowych. W trakcie regat nie można w dowolny sposób zmieniać położenia płetwy i balastu.

e. Długość płetwy balastowej mierzona od najniższego punktu głównej wręgi do najniższego punktu płetwy może wynosić max. 38 cm (jak na szkicu), przy czym główna wręga nie może posiadać zaokrąglonego przejścia na płetwę.

f. Materiał konstrukcyjny: poza włóknem węglowym i poliamidowym wolno stosować każdy inny materiał. W celu umożliwienia kontroli, wewnętrzna powierzchnia kadłuba nie może być malowana lub barwiona.

9.97.4 Drzewce

a. Maksymalna wysokość masztu od powierzchni pokładu nie może przekraczać 170 cm (najwyższy punkt wszystkich okuć z wyjątkiem wiatrowskazu)

b. Maksymalny przekrój masztu i bomów nie może przekraczać 2 cm

c. Dozwolone jest stosowanie wyłącznie masztu nieobrotowego.

d. Bom foka musi być zaczepiany dwuramiennie (rejowo).

e. Maszt i bomy mogą być wykonane z dowolnego materiału.

9.97.5 Żagle

a. Wymiary żagli muszą się mieścić w granicach tolerancji podanych w diagramie

b. Obowiązuje stosowanie jednego foka i jednego grota. Oba żagle, zgodnie ze szkicem pomiarowym muszą bazować na trójkącie pomiarowym.

c. Naddatki na tylnym liku grota zgodnie ze szkicem pomiarowym mierzy się w czwartych częściach. Wyznaczone punkty ze sobą oraz z tylnymi punktami rogu fałowego (głowicy żagla) i rogu szotowego muszą łączyć linie proste. Przedstawione na szkicu naddatki w czwartych częściach są wielkościami maksymalnymi, które mogą być zaniżane, ale ich połączenia muszą pozostać liniami prostymi.

d. Tylny lim foka oraz dolne liki foka i grotanie mogą posiadać naddatków. Muszą być krojone jako proste.

e. Górne krawędzie głowic foka i grota mogą mieć maksymalnie 2 cm szerokości (patrz szkic)

f. Na grocie są dozwolone 3 listwy usztywniające. Listwy mogą mieć długość max. 10 cm a szerokość max. 1 cm. Listwy powinny być mocowane dokładnie tak , aby ich osie podłużne wyznaczały dokładnie punkty podziału ćwiartkowego.
Żadne inne usztywnienia żagli nie są dozwolone.

g. Dopuszczalne jest stosowanie 4 kompletów żagli: 2xA, 1xB, 1xC 

9.97.6 Waga

a. Całkowita masa jachtu w pełni otaklowanego nie może być niższa niż 4 kg.

b. Masa balastu musi zawierać się w granicach: min. 2,2kg do max. 2,5 kg

c. Masa płetwy sterowej nie może być większa niż max. 75 gramów

9.97.7 Funkcje zdalnego sterowania

a. Wolno stosować tylko 2 funkcje sterowania, jedną do obsługi steru, drugą do jednoczesnej obsługi szotów foka i grota

b. Zabronione jest stosowanie urządzeń samosterujących albo automatycznego sterowania względnie trymowania żagli.

9.97.8 Znak rozpoznawczy

a. Znakiem rozpoznawczym klasy jest litera E. Wraz z oznaczeniem literowym kraju i numerem rejestracyjnym winien on zostać naniesiony na grocie każdego kompletu żagli zgodnie z przepisem 25 (identyfikator klasy ....)

b. Pozostałe znaki muszą być zgodne z art. 9.96.1 

Szkic pomiarowy

 

F5 10

9,98 F 5 10 – Klasa formuły 10 (TENRATER) 9.98.1 Podstawowe założenia klasy

Klasa Tenrater jest klasą konstrukcyjną i zalicza się do niej jachty jednokadłubowe, których długość linii wodnej jest odwrotnie proporcjonalna do powierzchni ożaglowania.

Formuła pomiarowa: LLW * S: 122903 = <10
gdzie: LLW = długość linii wodnej jest 0,8 razy długość całkowita kadłuba S = powierzchnia żagla w cm2
powoduje to:
Maksymalna powierzchnia żagla = 1229030: LLW

9.98.2 KADŁUB

a. Dopuszczalne są tylko jachty jednokadłubowe, przy czym dozwolone jest stosowanie dowolnego rodzaju mieczy i płetw. Skoncentrowany balast musi pozostać w tym samym położeniu przez cały czas trwania regat.

b. Długość linii wodnej – długość całkowita razy 0,8

c. Każda z części jachtu (w tym steru), która znajduje się pod wodą dalej niż najbardziej wysunięte punkty długości jachtu, dolicza się do długości linii wodnej.

d. Kadłub musi posiadać osłonę dziobu zgodnie z art 9,95 .

9.98.3 DRZEWCA I OŻAGLOWANIE

a. Dopuszczalny jest każdy rodzaj masztów (wygięte, obrotowe, obciągnięte koszulką żagla) i bomów. Największy przekrój drzewc nie może przekraczać 2 cm. Nie ma ograniczeń co do długości i liczby listew, ale nie mogą mieć więcej niż 2 cm szerokości.

b. Pomiarom podlega cała powierzchnia ożaglowania (z wyjątkiem spinakera) w tym maszt, głowice żagli, wystające listwy itp. a także każda część takielunku, która może wpływać na prędkość jachtu. Wyjątkiem są wytyki i bomy, których największa szerokość (wysokość) nie przekracza 20 mm i których długość nie jest większa niż jest to uzasadnione spełnianiem ich funkcji.

c. W świadectwie pomiarowym nanosi się wymiary największego kompletu żagli, oznaczonego literą A w rogu szotowym.

d. Dopuszczalne są dalsze komplety żagli pod warunkiem, że ich powierzchnie rzutowane mieszczą się w powierzchni rzutowanej mierzonego kompletu A. (Fok na foku, grot na grocie).

e. Znakiem klasy są arabskie cyfry 10. Znak klasy, narodowości i numer powinny być naniesione na żaglach zgodnie z art 9.96 (znak klasy na każdym grocie).

9.98.4 POMIAR OŻAGLOWANIA

a. Aby obliczyć powierzchnię ożaglowania należy podzielić żagle na mniejsze obszary. Powierzchnie, które są ograniczone zaokrągleniami dodaje się do powierzchni podstawowych (w tym również rzut masztu), powierzchnie wynikające z wklęsłości brzegów odejmuje się.

b. Pomiar żagla (o trójkątnej powierzchni podstawowej) Grot : A* B: 2
Fok: Q* R: 2
gdzie:

A = długość przedniego liku grota pomiędzy rogiem halsowym a fałowym.

B = odległość rogu szotowego prostopadle do przedniego liku grota. Przy żaglach koszulkowych – do przedniej krawędzi masztu, przy czym masztu wówczas się nie mierzy.

Q = długość przedniego liku foka pomiędzy rogiem halsowym a fałowym. R = odległość rogu szotowego prostopadle do przedniego liku foka.
c. Pomiar zaokrągleń lików

Powierzchnia zaokrąglenia = C * H * stała

gdzie: C = podstawa zaokrąglenia = odległość między dwoma wierzchołkami odpowiadająca bokowi trójkąta powierzchni podstawowej.

H = maksymalna odległość zaokrąglonego brzegu prostopadła do podstawy, Stała zależy od kształtu zaokrąglenia i jest ustalana w następujący sposób:
1. W regularnych łukach wynosi 2/3

2. Gdy brzeg żagla (lik) jest równoległy do podstawy zaokrąglenia na odcinku większym niż jej połowa lub gdy zaokrąglenie styka się z podstawą w większej ilości punktów, oblicza się powierzchnię rzeczywistą. W tym celu dzieli się ją na mniejsze pomocnicze trójkąty i powierzchnie łukowe.

3. Gdy zaokrąglenie nie jest regularnym łukiem albo gdy ma kształt inny od wyżej opisanych - stała wynosi 3/4.

d. Pomiar masztu
Powierzchnia masztu = H * (D + E + F): 3 gdzie:

H = wysokość masztu, mierzona od pokładu do najwyższego punkt masztu (z pominięciem osprzętu topu masztu).

D = szerokość masztu przy głowicy grota
F = szerokość masztu przy rogu halsowym grota
E = szerokość masztu w środku pomiędzy D i F.
przez szerokość masztu należy rozumieć szerokość pomiędzy przednią i tylną krawędzią masztu.

e. Spinaker

Spinaker nie jest mierzony. Nie może być jednak prowadzony bez bomu spinakera i musi być zaczepiony w trzech punktach.

f. Każdy rodzaj pomiaru pozwalający na określenie powierzchni żagli jest dozwolony.

9.98.5 Znaki pomiarowe
1. Wysokość głowicy i wysokość rogu halsowego naniesionego w świadectwie pomiarowym. 2. Środek odległości pomiędzy tymi dwoma punktami na maszcie
3. Wszystkie podstawy zaokrągleń żagli w miejscu podania wysokości h.